Az yetmez, çok artmaz atasözü insanların az veya çok olanla hiçbir zaman yetinmeyeceğini anlatmaktadır. İnsan hangi durumda olursa olsun yiyebileceği kadarını yer. Karnı her halükarda doyacaktır.
İnsanlar açlık psikolojisi gereği önüne koyulan bir tabak yemeğin asla yetmeyeceğini düşünür. Oysa ki çok tabak yemek verilse de bu yemek yine de yetmeyecek ve geriye bir şey kalmayacaktır.
Aç kaldığımızda içgüdüsel olarak gözümüz doymak bilmez. Ancak bu, tam tersi durum içinde geçerlidir. Her iki durumda da insan daima aç gözlüdür. Erdemli insan, içgüdüsel olarak değil çevresinin farkında olan kendini kontrol edebilen insandır.
Bu söze ne eklemek istersiniz?
